سنتور و ساز خوش نوای پارسی

موزه موسیقی ایران یکی از موزه‌های تخصصی در تهران است که در آن سازهای موسیقی ایرانی، نحوه ساخت آن‌ها، نوای هرکدام از آن‌ها (با استفاده از اپلیکیشن موزه) و روند رشد دستگاه‌های پخش کننده موسیقی به نمایش در آمده است. در این گزارش با هم نگاهی به بررسی از مرجع سنتور طبق کپی رایت ‌های به نمایش در آمده در موزه موسیقی ایران می‌اندازیم. این سازهای زیبا و خوش نوا در طبقه هم کف موزه موسیقی و بخش سازهای زهی به نمایش در آمده‌اند. با تصاویر و توضیحات کجارو از این بخش از موزه موسیقی ایران همراه باشید.

سنتور یکی از سازهای زهی - کوبه‌ای اصیل ایرانی است که شکلی ذوزنقه‌ای دارد و با ضربه‌های دو زخمه بر روی سیم‌های آن نواخته می‌شود.

متداول‌ترین نوع سنتور دارای ۷۲ سیم است که در دسته‌های ۴ تایی به ۱۸ دسته افقی تقسیم می‌شوند.

این ساز که نوایی بسیار زیبا دارد، از قدیمی‌ترین سازهای ایرانی است که قدیمی‌ترین نشانه به جای مانده از آن در سنگ‌تراشی‌های آشور و بابلی‌ها، مربوط به قرن ششم پیش از میلاد مشاهده شده است.

ساز سنتور از ایران به کشورهای دیگر هم راه یافته است. این ساز در کشور چین یان کین، در اروپای شرقی دالسی مر، در انگلستان باتر فلای‌، در آلمان و اتریش مک پر، در هندوستان سنتور، در کامبوج فی و در آمریکا زیتر نامیده می‌شود که هر کدام از این سازها شباهت‌هایی با سنتور اصیل ایرانی دارند.

سنتور امروزه از چوب گردو ساخته می‌شود، اما در گذشته از چوب‌های فوفل و آزاد هم ساخته می‌شده است.

نوازندگی سنتور به وسیله دو چوب نازک انجام می‌شود که به آن‌ها مضراب یا زخمه می‌گویند.

از معروف‌ترین نوازنده‌های سنتور در ایران می‌توان به محمد صادق خان، پشنگ کامکار، پرویز مشکاتیان، حبیب سماع حضور و فرامرز پایور یاد کرد.

اگر قصد دارید با این ساز بیشتر آشنا شوید و نمونه‌های با ارزشی از آن را از نزدیک ببینید، حتما به موزه موسیقی ایران سر بزنید. اگر تجربه حضور در این موزه را دارید، نظر خود را با کجارو و خوانندگان ما در میان بگذارید.

کلاس آواز در تهران